O książce: rok / Wzięłam głęboki oddech. Ten zapach. Mój zimny leśny deszcz. Bóg. Znów zalała mnie fala ulgi. Nie odszedł. Hunter był tutaj, obok mnie, osłaniając mnie przed całym światem swoim potężnym ciałem. Położyłem dłonie na jego szerokich ramionach i ból zaczął ustępować. Łzy znów spłynęły po moich policzkach. Ale to były już łzy ulgi. Hunter podniósł moją twarz swoimi silnymi dłońmi, kciukami wycierając łzy i gładząc moje włosy. Chciałam w nim zniknąć. Było tak dobrze, ciepło i bezpiecznie... Teraz byłem w lesie, dotykałem liści i wdychałem jego zimne, miękkie powietrze. Owinął mnie przed niewidzialnymi strzałami, które leciały na mnie, chroniąc mnie i chroniąc przed wszystkim, co złe. A ja nie chciałam tego zostawiać. Wystarczy położyć się na wilgotnej, chłodnej trawie, spojrzeć w błękitne niebo i oddychać głęboko, wiedząc, że żaden drapieżnik mnie tu nie dosięgnie